Vandaag ontving ik van een goede vriendin per app een doorgestuurd berichtje over een Zweeds onderzoek dat zou aantonen dat de werking van vaccinaties drastisch was geslonken, mogelijk zelfs tegen zou kunnen gaan werken. De licht cynische opmerking erbij: ‘ik ben niet eens heel erg verbaasd’. Nét daarvoor las ik in de Volkskrant dat dit onderzoek een aantal factoren niet had meegerekend en als je daarop corrigeert niets opvallends aantoont. Ik wisselde dit maar haar uit, waarna ze me antwoordde: ‘ik laat me soms zo meevoeren… Niet qua boosheid, maar qua gelijk. Zal wel te maken hebben met het feit dat ik hier als ongevaccineerde op een eilandje zit en daar maar op moet zien te overleven’. Dat raakt me, dat mijn vriendin zich zo voelt.

Wel of niet vaccineren vanuit dezelfde uitgangspunten
Ik ben gevaccineerd en mijn vriendin niet. Ons uitgangspunt is beiden hetzelfde, de zienswijze van beiden is dezelfde, onze achtergronden zijn beiden hetzelfde. Slechts doordat bepaalde argumenten bij de een zwaarder wegen dan bij de ander, komen we beiden tot een andere conclusie, met als resultaat een andere keuze. Haar keuze heeft als consequentie dat ze zich buiten de maatschappij voelt staan. Mijn keuze lijkt hierin makkelijker, maar dat is het niet. Ook ik voel frustratie en onmacht. Ook ik voel de neiging me tegen de ander te gaan afzetten. Ook ik voel geen verbinding en zie het fout gaan. De beloofde groepsimmuniteit blijkt niet de oplossing, de negatieve psychische gevolgen van de coronaregels zijn helaas niet uitgebleven en de tweedeling binnen de maatschappij is een feit.

Met de strijd tegen elkaar vluchten we weg van de oplossing
Onderzoeken en ziekenhuisopnamecijfers laten nog steeds een hoge beschermingsgraad zien, maar bij ouderen en mensen met immuniteitsproblemen loopt het echt achteruit. En daarmee komen we weer op precies op hetzelfde punt als bij de start van corona. Want op den duur gaat de bescherming van alle mensen achteruit. De oplossing die nu gekozen wordt zijn boostershots. En waarschijnlijk gaan die de komende tijd meer dan één keer nodig zijn. De 2G regel is in Oostenrijk en Duitsland al actief. Nederland is hem aan het onderzoeken. En met de tweestrijd die daarmee steeds meer oplaait, raken we steeds verder van de éigenlijke oplossing af. In mijn ogen is de strijd rondom wel of niet vaccineren, elkaar willen overtuigen van onze meningen, namelijk één grote vlucht. Een vlucht weg van de oplossing.

De wérkelijke oplossing is keuzes maken vóór de aarde en de natuur
Wat die echte oplossing is, weten we eigenlijk allemaal inmiddels wel. De omgang met de aarde en dieren moet écht anders. Onze verlangens en behoeften naar reizen en producten moeten worden getemperd. Er moeten échte keuzes worden gemaakt, met échte consequenties die we serieus gaan voelen en ervaren. En dat is niet leuk. Dat is vervelend. Die keuzes gaan we liever zo lang mogelijk uit de weg. Makkelijker is het om in de frustratie te schieten en deze op elkaar te botvieren. Elkaar buiten te sluiten, jezelf te hergroeperen binnen je eigen ‘kamp’ en daar elkaar van je eigen gelijk te overtuigen. Uitstelgedrag dus waardoor onze focus en energie elders komt te liggen,

De meeste mensen deugen
Ik geloof sterk dat de meeste mensen deugen. Rutger Bregman schreef het al in zijn boek. Uit dit boek is een passage mij erg bijgebleven. Hij beschrijft een gebeurtenis in de geschiedenis van de Eerste wereldoorlog. Op Kerstavond 1914, in het niemandsland tussen de loopgraven bij het Franse dorp La Chapelle-d’Armentières, klinken vanuit het Duitse kamp Kerstliederen. Niet lang daarna zingen de Engelse troepen mee en klinken over en weer liedjes voor elkaar. Het eindigt met het delen van tabak en zelfs een potje voetbal. Even geen oorlog; slechts mensen in dezelfde gruwelijke omstandigheden die elkaar aankijken en elkaar als mens herkennen. Voor even telt het verschil van mening of achtergrond niet. Even geen oorlog uitvechten die door extremisten vanuit macht en gewin is gestart. Hoewel de omstandigheden nu gelukkig beduidend minder gruwelijk zijn, vinden we ons door corona steeds meer twee partijen terug. Vechtend vanuit onze eigen loopgraven. En dat hoeft niet zo te zijn.

Het herhalen van meningen van de extremisten
Ik geloof erin dat de grote middengroep in onze maatschappij het beste met elkaar voor heeft. Dat we deugen. Dat we weten dat er iets drastisch moet worden veranderd. Het is slechts de extremistische buitenrand in de maatschappij, aan beide zijden, die niet overtuigd kan en wil worden. Die keihard roept om strijd en opstand. Vanuit hun eigen pijn of verknipte wereldbeelden. Het wordt gevaarlijk als wij ons door hun geroep laten overtuigen. Het wordt gevaarlijk als wij hun meningen gaan doorsturen en aanhalen. Vanuit onze eigen frustratie en angst. Omdat het ons overtuigd van ons eigen gelijk. Daarmee laten we namelijk onze middengroep splijten en gaan we ons in twee groepen verdelen. We verbreken daarmee zélf de verbinding met de ander en we zetten ons zélf op eilandjes.

Jij bepaalt zelf of er strijd is
Coronaregels kunnen je isoleren, maar of jij je geïsoleerd voelt, bepaal jij zelf. Wat de vrijheid van mening van anderen en keuzes van anderen voor een effect heeft op jou, bepaal jij nog altijd zelf. Gedachten zijn van jou alleen en niemand bepaalt wat jouw gedachten zijn. Het jezelf geïsoleerd denken op jouw eigen eiland, gevaccineerd of ongevaccineerd, dat werkt volledig averechts. We gaan onszelf dan als individu afgesneden voelen, met een tegenpartij tegenover ons. We verliezen onze zachtheid naar elkaar, onze bereidheid om te luisteren naar elkaar en sámen de schouders er onder te zetten. We moeten sámen de wereld gaan hervormen zoals dat nu zo hard nodig is.

De wérkelijke boodschap van Covid-19
Covid-19 blijft bestaan en zal steeds weer in een andere mutatie opduiken. Net zolang we echt aangaan wat het ons als onderliggende boodschap wil vertellen. Vaccinaties blijken niet de werkelijke oplossing te zijn en gaan dat ook niet worden. Corona zaait ongelijkheid en zorgt ervoor dat we in hokjes gaan denken. De werkelijke oplossing is juist uit die hokjes gaan. We moeten werkelijk samen met z’n allen de aarde gaan redden, ieder met zijn eigen pallet aan mogelijkheden. En wij hier in het welvarende westen, waar de sky the limit is, juist wij zullen onszelf van de beste kant moeten laten zijn. En juist nú geldt: verbeter de wereld, begin bij jezelf! Stop met hokjes denken, gevaccineerd of ongevaccineerd. Laat je niet meeslepen in extremistisch geneuzel. Maak keuzes die ertoe doen. Maar doe het sámen.